karşı çıkmazdım, babam 19 yıl önce vefat etti, annem şu an 80 yaşında. isteseydi neden hayır diyeyim ki, hatta neden izin verme hak ve yetkisi bende olsun ki? ben evlenirken izin aldım mı ki o benden izin alsın. ama önceden sağlam bir istihbarat çalışması yapardım adam hakkında, devir kötü. sorunlu bir adamsa o zaman işler değişirdi.
bir kaç kere ağzını da aradım niyeti varsa ya da olursa çekinmesin söylesin diye ama asla dedi.
yalnızlık çok zor. gençken bile insan evde bir ses, bir nefes istiyor, hele ki yaşlılıkta elin ayağın tutmuyor, her gün ayrı bir yerin ağrıyor. bazen arıyorum telefonu kapalı ya da cevap vermiyor bir kaç saat, aklım çıkıyor düştü mü, kaldı mı inme mi indi, bin türlü senaryo geliyor aklıma. yanında birinin olmasını, birbirlerine destek olmalarını, birinin anneme yoldaş olmasını isterdim tabi ki, keşke babam olsaydı ama kader değilmiş. annemin yeniden evlenmesi, annemin babamı sevmediği veya unuttuğu anlamına gelmez ki. hayırlı biri olsun, düzgün, efendi bir adam olsun yeter. bir köroğlu bir ayvaz geçinir giderler.
şeklinde idi düşüncelerim. artık 80 yaşında, yemek yeme konusunda bile doğru kararlar veremiyor, evlilik konusunda aklı başında bir karar alması pek mümkün değil.
miras için benim daha çok hakkım var diyenlere, acaba babanız çalışıp o serveti yaparken anneniz ne yapıyordu siz ne yapıyordunuz ki kendinizde daha çok hak görüyorsunuz? anneniz evi çekip çevirmese sizin arkanızı toplamasa o servet olur muydu? çok servet meraklısı iseniz devretsin anneniz haklarını size ya da evlilik sözleşmesi yapsınlar da kadını rahat bırakın son demlerinde mutlu olsun bari.
0